کالج ویکتوریا، در سال 1897، در سالگرد جشن الماس ملکه ویکتوریا، به فرمان مجلس تأسیس، و به افتخار او نامگذاری شده است. چهار مدرس برجسته این دانشگاه، توماس ایسترفیلد (Thomas Easterfield)، هیو مکنزی (Hugh MacKenzie)، ریچارد مکلارین (Richard Maclaurin) وجان رنکین براون (John Rankine Brown) در سال 1899 برای انجام وظایف خود وارد پایتخت شدند.

برای چند سال اول، کلاس ها در مکان اجاره ای دانشگاه در شهر برگزار می شد، در حالی که بحث هایی بر سرتأسیس ساختمانی مستقل برای دانشگاه مطرح شد. در نهایت، شورای دانشگاه تصمیم به ساخت امارت شش هکتاری در کلبرن (Kelburn) گرفت، که در حال حاضر پردیس کلبرن در آن قرار دارد. در سال 1904، ساخت اولین مرحله از آنچه که امروز به عنوان ساختمان هانتر (Hunter Building) می شناسیم، آغاز شد و این بنا در سال 1906 توسط لرد پلانکت (Lord Plunket)، فرماندار نیوزیلند، افتتاح شد.

این دانشگاه به سرعت گسترش یافت. تعداد دانشجویان آن از 254 نفر در سال 1905 به بیش از 700 نفر در سال 1923 رسید، و سه بخش دیگر نیز در طی این مدت به ساختمان اضافه شد. به لطف تلاش های اعضای هیئت علمی این دانشگاه، از جمله پروفسور تامی هانتر (Tommy Hunter)، جی.سی بیگل هول (J.C. Beaglehole) و جرج فون زدلیتز (George von Zedlitz)، به شهرت خوبی نیز در عرصه های آموزشی و پژوهشی دست یافت.

در سال 1961،سیستم دانشگاهی نیوزلند (داوطلبین به یک نهاد مستقل معرفی شدند که به ارزیابی تمامی داوطلبین در کشور می پرداخت) منحل شد، و از سال 1962 کالج ویکتوریا به دانشگاه ویکتوریا ولینگتون، و دانشگاهی مستقل تبدیل شد.

ادغام با دانشکده آموزش ولینگتون

دانشکده آموزش ولینگتون (WCE) و دانشگاه ویکتوریا ولینگتون (VUW) در همکاری با یکدیگر برای پیشرفت در آموزش تربیت معلم، از سابقه ای طولانی برخوردار هستند. در سال 2001 شوراهای WCE و VUW در ایجاد یک شراکت رسمی بین نهاد های خود ("اتحاد استراتژیک") توافق کردند. طبق اظهارات هر دو شورا "شراکت و ارتباط همیشگی و نزدیک دو سازمان، به احتمال زیاد و در نهایت به ادغام آن ها منجر شد". دانشگاه ویکتوریا دارای هشت دانشکده است: