جغرافیای اسکاتلند

اسکاتلند بخشی از بریتانیا (انگلستان) است و یک سوم شمال آن را به تصرف خود در آورده است. سرزمین اصلی اسکاتلند از سمت جنوب دارای مرز مشترک با انگلستان است. این کشور میزبان حدود 800 جزیره کوچک، از جمله جزایر شمالی شتلند و اورکنی، جزایر هیبرید، آران و اسکای است. اسکاتلند دارای وسعتی برابر با 274 مایل (441 کیلومتر) است و از خط ساحلی بسیار ناهموار و دندانه داری برخوردار است که به 2000 مایل (3218 کیلومتر) نیز می رسد و در وسیع ترین نقطه 154 مایل (248 کیلومتر) است.

اسکاتلند در باریکترین نقطه به 25 مایل (40 کیلومتر) می رسد.  این کشور با دهانه های عمیق و تنگ خود، امکان دور شدن از دریا را ندارد. اسکاتلند سه قسمت از شمال جزایر بریتانیا را به خود اختصاص داده است. رودخانه تویید و شوید هیلز از سمت جنوب با انگلستان هم مرز هستند. کانال شمال غرب، جنوب غربی اسکاتلند را از ایرلند شمالی جدا می سازد. سواحل شمال غربی در مقابل اقیانوس اطلس قرار دارد و شرق آن با دریای شمال روبه رو است. مواجه بودن ساحل شرق با دریای شمال، باعث جداسازی اسکاتلند از سرزمین اصلی اروپا شده است.

مناطق زمینی

 اسکاتلند دارای سه منطقه اصلی زمینی است. این مناطق شمال تا جنوب، کوهستان ها، زمینهای پست مرکزی، و مرتفع جنوبی آن را در بر می گیرند.

کوهستان ها

این مناطق ناهموار و لم یزرع دو سوم از شمال اسکاتلند را پوشش می دهد. کوهستان های شمال غربی و  کوه های گراپین، دو رشته کوه اصلی در این منطقه هستند. این رشته کوه ها دارای تپه هایی هستند که از شمال شرق تا جنوب غرب گسترده شده اند. عمیق ترین دره گلن مور و یا گلن بزرگ نام دارد که بین دو رشته کوه واقع شده و آن ها را از یکدیگر جدا ساخته است.  بلندترین قله در جزیره بریتانیا 4406 فوت (1343 متر) دارد. بن نویس، در جنوب گلن مور واقع شده است. این کوهستان ها دارای دو نوع دره می باشند، که شامل سراشیبی ها و دره های تنگ شن و ماسه ای و بسترهای هموار رودخانه می باشد. بخش عمده ای از این ارتفاعات فاقد هر گونه درخت است که زمین های بایر یا بته زار نام دارند. اکثر زمین های ناهموار در امتداد سواحل غربی قرار دارد. بیشتر ساکنان مناطق کوهستانی در دشت ساحلی باریک زندگی می کنند.

زمین های پست مرکزی

دره های رودخانه کلاید، فورث، و تی، از زمینهای پست مرکزی عبور می کند. این مناطق دارای بهترین مزارع در اسکاتلند است. مزارع گسترده و حاصلخیز و تپه کم ارتفاع با وصله هایی از درختان، پوشش کل منطقه را تشکیل می دهد. حدود سه چهارم از مردم اسکاتلند در زمین های پست زندگی می کنند.

زمین های مرتفع جنوبی

این مناطق از زمین های بایر هموار تشکیل شده که توسط صخره های سنگی در هم شکسته است. بالای تپه ها تا بسیار لم یزرع است اما زمین های چراگاه غنی بسیاری از دامنه های پایین تر را پوشش می دهد. بسیاری از گاو و گوسفندها و احشام در مناطق مرتفع جنوبی پرورش می یابند. در جنوب، زمین های مرتفع از تپه های شویت آغاز می شوند.

جزایر

اسکاتلند دارای صدها جزیره است. گروه بزرگی از جزایر این کشور به جوایز هیبرید موسوم است که در غرب اسکاتلند و در سواحل غرب سرزمین اصلی آن واقع شده است. جزایر گروهی شتلند و اورکنی در شمال سرزمین اصلی واقع شده و مرزی را  برای آن تشکیل داده است. 

آب و هوای اسکاتلند

اسکاتلند هیچ گونه آب و هوای شدید، نه گردباد، نه خشکسالی و یا سیل را تجربه نمی کند. اما روز به روز با تغییرات آب و هوایی مواجه است و به طور کلی دارای آب و هوایی غیر قابل پیش بینی است. سواحل شرقی اسکاتلند دارای آب و هوایی قاره ای است. تابستان های بسیار گرم و زمستان های بسیار سردی دارد. جزایر و مناطق مرتفع اسکاتلند میزبان بادهایی است که از سمت غرب و جنوب غربی می وزد.

دمای هوا

ژانویه و فوریه به طور کلی سردترین ماه در اسکاتلند است، در این ماه ها حداکثر درجه حرارت در طول روز به طور متوسط ​به حدود 5 تا  7 ° C می رسد. جولای و اگوست نیز با درجه حرارت متوسط ​​19 ° C معمولا گرمترین ماه در اسکاتلند است.