ایمنی

کانادا، کشور بسیار امنی برای زندگی و ادامه تحصیل، است. نرخ جرم و جنایت در این کشور، بسیار پایین است. پلیس این کشور روابط بسیار دوستانه ای با جامعه ای که به آن خدمت می کند، دارد. کانادا با تمام کشورهای همسایه، در صلح به سر می برد و مردم کانادا بیشتر، انرژی خود را در بخش مراقبت های بهداشتی و پزشکی صرف می کنند، تا در ارش یا نیروهای مسلح.

با توجه به شاخص توسعه انسانی سازمان ملل (HDI)، بررسی مواردی از قبیل سواد آموزی، سیستم آموزشی، فقر و امید به زندگی، برای اندازه گیری میزان رفاه یک کشور، رتبه کانادا در بین پنج کشور برتر، در جهان است. کشورهایی که در این شاخص رتبه بالایی دارند، چه از نظر سیاسی و چه از نظر اقتصادی، کشورهای ایمن و با ثباتی هستند.

• تاریخچه

قسمتی از صلح و امنیتی که در جامعه کانادایی وجود دارد، مربوط به ریشه این کشور است. کانادا، هیچ جنگی برای استقلال نداشته، و هیچگاه جنگ داخلی را تجربه نکرده است. جنگ هایی بین امریکا، بریتانیا و فرانسه وجود داشته، که در شکل گیری کانادا، نقش عمده ای داشته است.

کانادا، یک کشور به وجود آمده از دیپلماسی و مذاکره است. به طور سنتی، متولد شدن کشور کانادا، به کنفدراسیون 1867، برمی گردد، جایی که بسیاری از مستعمرات بریتانیا، برای ایجاد کانادا، در یک اتحادیه دور هم جمع شدند.

هیچ شورشی از طرف کشور کانادا، بر علیه بریتانیا انجام نشد، کشوری که در کانادا، به عنوان یکی از مستعمره های خودش حکومت می کرد. کانادا تا پایان جنگ جهانی اول، به عنوان بخشی از بریتانیا دیده می شد، و بعد از جنگ، کانادا به عنوان یک کشور مستقل دیده شد. در سال 1982، کانادا قدرت اصلاح قانون اساسی، بدون تایید دولت بریتانیا را به دست آورد. روند آهسته استقلال کانادا، از بریتانیا، منعکس کننده صبر و صلح دوستی مردم این کشور است.

کانادا، در جنگ های جهانی اول و دوم، جنگ کره و عملیات حفظ صلح در سراسر جهان، به خصوص در افغانستان، درگیر شده است، اما هنوز هیچ درگیری مسلحانه ای بین کانادا و کشورهای همسایه آن، برای مدت طولانی رخ نداده است.

• نرخ پایین جرم و جنایت

کانادا، نرخ جرم و جنایت بسیار پایینی، حتی در میان دیگر کشورهای صنعتی دارد. نرخ جرم و جنایت از سال 1992 تا سال 1999، در هر سال، 4 درصد کاهش داشته است، و از جولای 2003، نرخ جرم و جنایت، ثابت نگه داشته شده است. اگرچه بسیاری از کانادایی ها، اسلحه خود را دارند، آنها تمایل به استفاده از اسلحه خود برای شکار و تفریح دارند. در مقایسه با کشوری، مانند ایالات متحده امریکا، کانادا دارای قوانین سختگیرانه تری در مورد کنترل اسلحه است. (هر چند، در مقایسه با انگلستان، قوانین کنترل اسلحه در کانادا، زیاد سختگیرانه نیست.)

• اقتصاد خوب

ایمنی، اغلب می تواند با یک اقتصاد خوب و توزیع ثروت بین جمعیت، گره خورده باشد. در کانادا، اکثریت مردم، سر کار می روند، و نرخ بیکاری در مارچ 2004، حدود 7.5 درصد بود. اکثریت مردم کانادا، جزء طبقه متوسط اجتماع هستند و به راحتی زندگی می کنند. در کانادا، دیدن کسی بدون نیازهای اساسی زندگی از قبیل غذا، سرپناه و لباس، بسیار نادر و بعید است. هیچ نوع گروه رسمی یا طبقه بندی خاصی، در جامعه کانادا، وجود ندارد، و هرگز نمی توان یک نفر را برای برتری جنسی، قومی یا نژادی، برای کاری خاص استخدام کرد.

• مراقبت های بهداشتی خوب

وقتی اسم بیماری به میان می آید، کانادا کشور بسیار امنی است. بیماری های واگیردار مثل طاعون، حصبه و مالاریا، در کانادا وجود ندارند. به طور معمول، بزرگترین ترس کانادایی ها از بیماری های مسری، در مورد بیماری های سرماخوردگی و آنفولانزا است.

کانادا همچنین دارای یک سیستم مراقبت های بهداشتی بسیار خوب است، که از طریق آن مردم، بدون پرداخت هزینه، از مراقبت های پزشکی ضروری، بهره مند می شوند.