تاریخچه

اولین ساکنان کانادا مردم بومی این کشور بوده اند - که با نام مردم اصلی یا ملت اولی شناخته می شوند – شامل جامعه Inuit در شمال. این مردمان امروز در کل کشور کانادا پخش شده اند و از اقتصاد و فرهنگ منحصر به فرد برخوردار می باشند. پس از آن بریتانیایی ها و فرانسوی ها در کانادا ساکن شدند و به همین دلیل این کشور برای مدت طولانی به عنوان یکی از مستعمرات انگلستان شناخته می شد.

کانادا در سال 1982 رسما استقلال خود را از بریتانیا اعلام کرد و برای اولین بار صاحب قانون اساسی و منشور حقوق آزادی شد. امروزه روابط تاریخی مستحکم میان کانادا و انگلستان وجود دارد اما روابط ملموس تر این کشور بیشتر با آمریکا (بزرگترین شریک تجاری این کشور) می باشد اگرچه ساختار سیاسی و سیاست خارجی کانادا با هردو متفاوت است.

کانادا یکی از کشورهای موسس ناتو، سازمان ملل، کشورهای مشترک المنافع و کشورهای دوستدار فرانسه می باشد. 

کانادا در تاریخ 1 جولای 1867 به یک کشور تبدیل شد. چهار استان انتاریو، کبک، نوااسکوشیا و نیوبرانزویک، قلمرو کانادا را تشکیل می دادند. سر جان مکدونالد، اولین نخست وزیر کانادا شد. در سال های بعد، قلمروهای بیشتری به کانادا پیوستند.

در سال 1885 آخرین چکش راه آهن مربوط به اقیانوس آرام زده شد. اتمام راه آهن ملی، رویای ارتباط ساحل غرب به شرق این کشور جوان را تحقق بخشید.

تا جنگ جهانی دوم، بسیاری از مهاجران از جزایر بریتانیا و شرق اروپا، به کانادا وارد می شدند. از سال 1945 ، به هر حال، آرایش فرهنگی کانادا با افزایش تعداد مهاجران ازاروپای جنوبی، آسیا، امریکای جنوبی و جزایر کارائیب، تقویت شد.

امروزه کشور کانادا از 10 استان و 3  قلمرو تشکیل شده است. بیشتر بخش های کانادا را جمعیتی تشکیل می دهد که از نظر نژادی به همه جای دنیا باز میگردد. سرشماری اخیر نشان داد که بیش از 11 میلیون کانادایی، و یا 42 درصد از جمعیت، منشاء قومی دیگری به غیر از انگلیسی یا فرانسوی دارند.